Λίγους μήνες μετά την εποποιία του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, η φήμη του Παναθηναϊκού ξεπερνούσε τα στενά πλέον γι’ αυτόν σύνορα Ευρώπης και ο Σύλλογος δεν λησμονεί τη στιγμή.
Στις 15 Δεκεμβρίου του 1971 το «τριφύλλι» υποδεχόταν τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, Πρωταθλήτρια Λατινικής Αμερικής, στον τελικό του διηπειρωτικού Κυπέλλου. Ο Άγιαξ νωρίτερα, είχε αρνηθεί να συμμετέχει στη διοργάνωση, δίνοντας τη θέση του στο δευτεραθλητή Ευρώπης, Παναθηναϊκό.
Η αρμάδα του Φέρεντς Πούσκας έφθασε να αγωνίζεται σ’ έναν παγκόσμιο τελικό, κάτι που μέχρι και λίγους μήνες πριν δεν υπήρχε ούτε σαν τρελό όνειρο στο μυαλό του Δομάζου και της… παρέας του. Το παιχνίδι διεξήχθη στο κατάμεστο από 45.000 φιλάθλους του «τριφυλλιού» στο στάδιο «Καραϊσκάκη». Στο 49’ της αναμέτρησης ο Τότης Φυλακούρης με κεφαλιά άνοιξε το σκορ, για να ισοφαρίσει μόλις τέσσερα λεπτά αργότερα ο Αρτίμε. Ο πρώτος απ’ τους δύο αγώνες με τους Ουρουγουανούς, επισκιάστηκε από τον σοβαρό τραυματισμό του Γιάννη Τομαρά, ύστερα από αντιαθλητικό μαρκάρισμα του Μοράλες.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Οικονομόπουλος, Τομαράς (60’ Βλάχος), Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Δημητρίου, Φυλακούρης, Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς (21’ Δεληγιάννης). Πρόκειται για ένα ματς που ο Παναθηναϊκός έκανε ρεκόρ εισιτηρίων στο Στάδιο Καραϊσκάκη καθώς έκοψε 38.440 εισιτήρια.
