Το τελευταίο αντίο έλεγε σαν σήμερα, ο «πράσινος» αθλητής Μίμης Πιερράκος και ο Σύλλογος δεν τον λησμονεί.
Ο επί 11χρόνια (1926-1933 και 1936-1940) ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού είχε επιστρατευθεί κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940 και υπηρέτησε στο μέτωπο ως ασυρματιστής.
Στις 18 Νοεμβρίου βρισκόταν στην περιοχή Διποταμιά της Βορείου Ηπείρου όταν η μονάδα του δέχτηκε πυρά από το ιταλικό πυροβολικό. Ο Πιερράκος χτυπήθηκε από θραύσμα μιας οβίδας και σκοτώθηκε. Θάφτηκε σε νεκροταφείο της Αλβανίας μαζί με άλλους νεκρούς στρατιώτες. Μετά τον πόλεμο ο αδερφός του Στέφανος, με τη βοήθεια του έφεδρου λοχία Χαράλαμπου Παπαδόπουλου που συνυπηρετούσε με τον Μίμη και εντόπισε τον τάφο του Μίμη Πιερράκου. Το 1950 μετέβη στην Αλβανία, από όπου μετέφερε τα οστά του, τα οποία τάφηκαν στο νεκροταφείο Ζωγράφου με τιμές, σκεπασμένα με την ελληνική σημαία και το λάβαρο του Παναθηναϊκού.
Στις 18 Νοεμβρίου 1940 ενώ βρισκόταν στην περιοχή Διποταμιά της συνέλαβε αιχμάλωτο έναν Ιταλό αεροπόρο που είχε πέσει με αλεξίπτωο.
Την ίδια ημέρα η μονάδα του δέχτηκε πυρά από το ιταλικό πυροβολικό. Ο Πιερράκος απασχολημένος να ολοκληρώσει μια επιστολή που έγραφε προς τον αδερφό του δεν έσπευσε να καλυφθεί, με αποτέλεσμα να χτυπηθεί από το θραύσμα μιας οβίδας και να σκοτωθεί.
Ο θάνατος του Μίμη Πιερράκου από ιταλική οβίδα στα βουνά της Αλβανίας συνιστούσε μια τεράστια απώλεια για την οικογένεια του Παναθηναϊκού, αλλά και για τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα. Χαρακτηριστικό είναι και το ποίημα που έγραψε ως επικήδειο ο Δημήτρης Λιάτσος και το έστειλε, μετά το τέλος του πολέμου, στην «Αθλητική Ηχώ».
Στον Μίμη Πιερράκο
Νοερά σε στεφανώνει πέρα ως πέρα η Ελλάδα
Μεγάλε ήρωα αθλητή της λευτεριάς λαμπάδα
Ο θάνατός σου άναψε στα στήθια του λαού
Τον πόθο για να διώξουμε τον φασισμό
Που θέλησε τη χώρα μας να την καταπατήσει
Και κάθε τίμιο και ιερό να τα εξαφανίσει
Αντάμα με άλλους ήρωες στάθηκες εκεί πάνω
Και το ΟΧΙ βρωντοφώναξες ψηλά στην Αλβανία
Πως η γλυκιά Ελλάδας μας αιώνια θε να ζη
Γιατί σε εμάς γεννήθηκε η ελευθερία
